مدل‌یابی ساختاری رابطه‌ی خودکارآمدی، فراشناخت با ارزیابی حل مسأله‌ی دانش‌آموزان متوسطه

هدف این پژوهش بررسی رابطه‌ی خودکارآمدی، فراشناخت  با ارزیابی حل مسأله‌ی دانش‌آموزان دبیرستانی است. به همین منظور 496 دانش‌آموز (275 دختر و 221 پسر) به روش نمونه گیری خوشه‌ای انتخاب و همه‌ی آنها  مقیاس ارزیابی حل مسئله هپنر(1988)، مقیاس خودکارآمدی عمومی شرر(1982) و مقیاس فراشناخت حالتی اونیل و عابدی(1996) را تکمیل کردند. نتایج حاصل از تحلیل مسیر  نشان داد که خودکارآمدی بر ارزیابی حل مسئله اثر مستقیم و  با میانجی‌گری فراشناخت  اثر غیرمستقیم دارد. فراشناخت با ارزیابی حل مسئله رابطه‌ی مثبت و معنادار دارد. خودکارآمدی با فراشناخت رابطه‌ی مثبت و معنادار دارد. در مجموع متغیرهای پیش بین مدل 43/0واریانس ارزیابی حل مسئله را پیش بینی کردند.